In juli 2013 verscheen volgend artikel over het optimaliseren van online vrije educatieve informatiebronnen (OER) in Science Education1:
* Het artikel kan slechts volledig bekeken worden na het verkrijgen van toegang tot Science Education door in te loggen via ADB VUB
Een nationaal onderzoek in de Verenigde Staten wees uit dat een groot aantal onderwijzers vonden dat het moeilijk was om kwaliteit van digitale inhoud te evalueren. Bovendien gaven ze volgende items aan als de belangrijkste factoren om inhoud te evalueren :
1) verwijzing door een collega
2) gratis
3) ontworpen door onderwijzers.
De auteurs stelden dat geen van deze drie noodzakelijkerwijs een kenmerk van kwaliteit is.
Zij bieden dan ook volgende vier oplossingen aan om een compromis te sluiten tussen enerzijds het "crowdsourcing", waar een groot aantal online gebruikers kunnen bijdragen aan de inhoud waardoor de kwaliteit kan variëren, en een professioneel kader met expertise in het specifieke veld dat weliswaar minder snel groeit maar meer gefine-tunede, coherente en kleinere collecties zal opleveren anderzijds:
1) Convergentie naar gemeenschappelijke Metadata
i.e. het beschikbaar stellen van een standaard set van termen waardoor gebruikers digitale bronnen kunnen taggen. Voorbeeld
van zo een Metadataveld: "onderwerp", met als mogelijke tags o.a. biologie of fysica
2) het uitbalanceren van definities van kwaliteit tussen experts en de online community
De auteurs stellen dat professioneel of opgeleid vrijwillig personeel noodzakelijk is om te waken over de kwaliteit: "cybrarian"
(cyber librarian) als nieuw gespecialiseerd beroep.
3) community input
Volgens de auteurs is dit een noodzakelijk onderdeel van e-onderwijs daar zij o.a. de gebruiksvriendelijkheid kunnen
bevorderen. Input als "digitale voetafdrukken" wordt beschouwd als het aantal pagina views, commentaren, ratings,… Toch Zijn
zij van mening dat echte community input slechts van start kan gaan nadat er eerst een kritische massa van gecatalogeerde,
hoogkwalitatieve informatiebronnen is opgesteld
4) "interoperability"
Hiermee bedoelen ze dat informatie beschikbaar moet zijn over meerdere online platformen om brede toegang te verzekeren.
Hiertoe stellen ze o.a. een format voor gestandaardiseerde Meta data met een vrije licentie voor.
Het punt dat de auteurs hier aanhalen is in mijn ogen zeer valide. De immense beschikbaarheid aan online "informatie" en de mogelijkheid dat iedereen alles op het internet kan "smijten", zorgt ervoor dat er heel wat "self-proclaimed professionals" oprijzen en dat mensen vaker opteren om deze info voor waar te nemen in plaats van "echte" professionals te raadplegen. In de schoolcontext, waar leerlingen online opzoekwerk gaan doen voor het maken van een opstel of presentatie is de invloed hiervan eerder beperkt, maar als het gaat om ernstige zaken, vb diagnosticeren of behandelen van een ziekte, kan dit gebrek aan kwaliteit ernstige tot zelfs dodelijke gevolgen hebben.
Aangezien mensen vaak gemakkelijkheidshalve zomaar zullen aannemen wat er op internet te vinden is, zonder het met een kritisch oog te bekijken of er verdere naslagwerken op na te slaan, is externe controle door experts de enige garantie op waarheidsgetrouwe informatie. Zoals ook in de les werd aangehaald is dit niet van toepassing voor Wikipedia. De auteurs van bovenstaand artikel wijten dit aan het enorm grote publiek die vrijwel instantane controle uitoefent op de inhoud. Wikipedia is echter de enige online resource met een dergelijke publieke reikwijdte en zal dus eerder uitzondering dan regel zijn.
Ik sta dan ook volledig achter de vier punten die in dit artikel werden aangehaald.
Punt 1 beperkt de inhoud tot bepaalde subdomeinen, en zal als resultaat bij zoekopdrachten dus sneller bij experts of mensen met voldoende kennis/know-how in dat domein terecht komen, waardoor peer-review mogelijkheden toenemen.
Punt 2 creëert een kader waarbinnen kan gewerkt worden. Specifieke definities van kwaliteit zijn dan regels die dienen gehandhaafd te worden bij het publiceren van een OER.
Punt 3 is de meest evidente vorm van peer- of andere review en kan, indien gereglementeerd en gecontroleerd, de kwaliteit ten goede komen.
Punt 4 bevordert de universele toegang, waardoor redundantie mogelijks wordt voorkomen, of waardoor convergentie van gelijkaardige OER of informatie tot 1 bron mogelijk wordt.
Een in mijn ogen belangrijk aspect dat echter over het hoofd werd gezien, is het voorstellen van een concrete methode. Het zal vermoedelijk allesbehalve evident zijn een soort "big Brother" te creëren voor alle OER, zelfs binnen 1 specifiek vakgebied, maar kritiek of het pinpointen van negatieve aspecten is in mijn ogen slechts constructief wanneer ook mogelijke concrete oplossingen worden voorgesteld. Een tweede probleem betreft het creëren van zogenaamde „cybrarians": een professioneel beroep dient per definitie verloond worden. En dit bedreigt dan weer de "open" in open source. Wikipedia omzeilt dit dankzij crowd funding, maar de effectiviteit van deze aanpak zal gezien het veel beperktere bereik van ondergespecialiseerde OER subdomeinen vermoedelijk eerder gering zijn.
Hoewel de oproep tot het inroepen van expertise ter controle van e-informatie enkel kan toegejuicht worden, dient er nog diep en lang te worden nagedacht over de feasibility en implementatie in de praktijk.
Referentie:
1. Darrell Porcello*, Sherry Hsi, Science 19 July 2013. Crowdsourcing and Curating Online Education Resources
Geen opmerkingen:
Een reactie posten