zondag 27 april 2014

"Serious Gaming at school"



“Serious Gaming at school: Reflections on students’ performance, engagement and motivation.” (2014)

Samenvatting:
In dit onderzoek van Bottino, Ott en Tavella (2014) wordt nagegaan wat het effect is van het implementeren van technologische spelletjes bij leren en instructie in het onderwijs. De doelgroep in deze studie waren schoolkinderen van acht tot tien jaar. Typische bordspelen zoals domino, zeeslag en master mind werden digitaal gehanteerd om het redeneervermogen en logisch nadenken aan te wakkeren en te onderhouden. Enerzijds toonden de resultaten dat er een sterke correlatie bestond tussen schoolprestaties en het vermogen om dit soort spelletjes te spelen en op te lossen. Motivatie en betrokkenheid in spelgebaseerd leren zijn anderzijds hoog, ongeacht de prestaties van de leerlingen. Bottino, Ott en Tavella (2014) suggereren tot slot dat deze resultaten wellicht ook door te trekken zijn naar andere leeftijdsgroepen zoals jongere kinderen vanaf 6 jaar of oudere kinderen zoals adolescenten. Deze onderzoekers beëindigen hun conclusie door te stellen dat de effectiviteit van deze digitale spelletjes op schoolse vaardigheden in eerste instantie afhangt van de rol van de leerkracht.

Persoonlijke reflectie:
Op het eerste zicht vind ik dit een interessant onderzoek en denk ik dat het inderdaad een nuttig tool kan zijn om aan de hand van technologische spelletjes de leerlingen te motiveren en op die manier schoolse vaardigheden aan te leren en te onderhouden.
Een eerste bedenking die ik mij echter maak is de mate van technologie bij jonge kinderen in het onderwijs. Natuurlijk acht ik het noodzakelijk dat er technologie aan bod komt in het schoolse leven, maar vind ik dat dit niet overdreven mag worden. Het is goed dat leerlingen van jongs af aan worden ondergedompeld in technologische snufjes, aangezien onze maatschappij steeds meer gebruik maakt van technologie. Maar volgens mij moet men aandachtig toezien dat deze technologie de humaniteit in het lesgeven en in de school niet overstijgt. En dit vind ik een kerngegeven: school moet volgens mij een zeer menselijke omgeving blijven waarbij ik het noodzakelijk acht dat kinderen zich intern gemotiveerd voelen om bij te leren, zonder dat ze daarvoor technologische spelletjes voor nodig hebben.
Daarnaast maak ik mij een tweede bedenking op vlak van de leeftijd van de kinderen in dit onderzoek. Bottino, Ott en Tavella (2014) suggereren dat deze resultaten ook door te trekken zouden zijn naar andere leeftijdscategorieën. Zelf denk ik dat dit vooral effectief zal zijn bij jongere kinderen en dan vooral bij kleuters. Craeynest (2005) stelt dat het spel centraal staat in de kleuterfase, terwijl bij lagere schoolkinderen het vlijtig willen bijleren vooral naar de voorgrond komt. Om deze reden is het nodig om verder onderzoek te doen naar zowel kleuters en adolescenten, om te bewijzen dat deze veronderstelling ook voor andere leeftijdsgroepen geldt.  
Mijn conclusie omtrent digitale spelletjes om schoolse vaardigheden aan te leren en te onderhouden: een nuttig en interessant tool dat aanleunt bij de leefwereld van kinderen en jongeren, maar er mag niet in overdreven worden, zodat het menselijk karakter van het schools leven niet naar beneden gehaald wordt.

Referenties:

Craeynest, P. (2005). Psychologie van de levensloop. Leuven / Voorburg, ACCO.

Bottino, R. M., Ott, M., & Tavella, M. (2014). Serious Gaming at School: Reflections on Students’ Performance, Engagement and Motivation. International Journal of Game-based Learning, 4, 21-36.


5 opmerkingen:

  1. Het is inderdaad interessant om op zoek te gaan naar tools die aanleunen bij de leefwereld van de kinderen en die hen helpt om de materie te visualiseren ook. Maar ik vind het heel mooi wanneer je zegt dat deze technologieën de humaniteit in het lesgeven en in de school niet zou mogen overstijgen. Ik vind dit eveneens belangrijk want de school blijft voor de jongste kinderen ook één van de eerste plaatsen waar sociale vaardigheden aangeleerd en onderhoud worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inderdaad Serious Gaming kan interessant zijn. Hier een (Amerikaans) voorbeeld: http://education.mit.edu/projects/radix-endeavor ontdekt via deze blog: http://blogs.kqed.org/mindshift/2013/08/mit-unleashes-new-online-game-for-math-and-science/ te gebruiken voor lessen biologie of wiskunde.

    Wat betreft het gebruik van beeldschermen voor (jonge) kinderen geeft Yapaka, een organisatie binnen het ministerie van de Waals-Brusselse Federatie, (in het frans) richtlijnen per leeftijdsgroep: http://www.yapaka.be/ecrans

    BeantwoordenVerwijderen
  3. "Deze onderzoekers beëindigen hun conclusie door te stellen dat de effectiviteit van deze digitale spelletjes op schoolse vaardigheden in eerste instantie afhangt van de rol van de leerkracht." Deze zin stelt me gerust en is aangenaam om te lezen. Dag van vandaag en zeker naar de toekomst toe, is technologie zo aanwezig in onze samenleving. Ik denk dan veel breder dan enkel en alleen de onderwijssetting. Bijvoorbeeld aan de kassa in ikea en delhaize kan je perfect afrekenen aan een vol-automatische kassa. Ikzelf verkies telkens een kassa met kassierster. Enerzijds aangenaam dat de kassierster mijn producten scant en anderszijds het menselijke contact. Dit is ook zo in het onderwijs. Er bestaan al jaren tal van online of op video/ audiotape mogelijkheden om bij te leren. Toch maakt dit een mens niet overbodig en is de combinatie technologie en mens meer dan de som van delen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lore's laatste conclusie dat er niet overdreven mag worden en dat het menselijk karakter niet mag verdwijnen is ook mijn mening. Er moet zeker gezocht worden naar een manier om technologie toe te passen in het onderwijs en de lessen (en hoe vroeger, hoe meer vertrouwd de kinderen ermee worden), zeker aangezien technologie niet stilstaat en de toekomst is. Maar sociale vaardigheden zijn even belangrijk. Misschien nog belangrijker en laat nu juist de school de omgeving zijn waar kinderen deze vaardigheden opdoen. Ik vind dus dat er een mooi evenwicht tussen technologie en het menselijk moet gezocht worden om zo het beste uit het onderwijs en de kinderen te halen. Maar dit is de opdracht van de leerkracht. Welke technologieën gebruik ik in mijn les? Welke technologieën kunnen de leerlingen later nog gebruiken of met welke moeten ze absoluut leren werken? Welke nieuwe technologieën worden er steeds uitgevonden? Geen gemakkelijke opdracht voor de leerkracht, zeker niet als deze leerkracht zelf niet zo goed thuis is in die wereld. Bij- en nascholingen zijn volgens mij meer dan welkom.
    De situatie die Eveline beschrijft over de volautomatische kassa's, komt ook vaak in me op. Als we doorgaan zoals we bezig zijn hebben we voor niets meer onze stem en sociale vaardigheden nodig en is sociaal contact niet juist wat de mens nodig heeft? Werd de mens niet bestempeld als een "kuddedier"?

    BeantwoordenVerwijderen